| Present | Preterite | |
|---|---|---|
| Indicative | ||
| 1st person | (ic) forlicge | (ic) forlæg |
| 2nd person | (þū) forligst | (þū) forlǣge, forlāge |
| 3rd person | (hē/hēo/hit) forligþ | (hē/hēo/hit) forlæg |
| Plural | (wē/gē/hīe) forlicgaþ | (wē/gē/hīe) forlǣgon, forlāgon |
| Subjunctive | ||
| Singular | forlicge | forlǣge, forlāge |
| Plural | forlicgen | forlǣgen, forlāgen |
| Participles | ||
| Plural | forlicgende | forlegen |
| Imperative | ||
| Singular | forlige | - |
| Plural | forlicgaþ | - |
| Inflected Infinitive | ||
| forlicgenne | ||