| Present | Preterite | |
|---|---|---|
| Indicative | ||
| 1st person | (ic) forbīge | (ic) forbāg |
| 2nd person | (þū) forbīgest | (þū) forbige |
| 3rd person | (hē/hēo/hit) forbīgeþ | (hē/hēo/hit) forbāg |
| Plural | (wē/gē/hīe) forbīgaþ | (wē/gē/hīe) forbigon |
| Subjunctive | ||
| Singular | forbīge | forbige |
| Plural | forbīgen | forbigen |
| Participles | ||
| Plural | forbīgende | geforbigen, forbigen |
| Imperative | ||
| Singular | forbīge | - |
| Plural | forbīgaþ | - |
| Inflected Infinitive | ||
| forbīgan | ||