| Present | Preterite | |
|---|---|---|
| Indicative | ||
| 1st person | (ic) forlīege | (ic) forlēag |
| 2nd person | (þū) forlīegest | (þū) forluge |
| 3rd person | (hē/hēo/hit) forlīegeþ, forlīegþ | (hē/hēo/hit) forlēag |
| Plural | (wē/gē/hīe) forlīegaþ | (wē/gē/hīe) forlugon |
| Subjunctive | ||
| Singular | forlīege | forluge |
| Plural | forlīegen | forlugen |
| Participles | ||
| Plural | forlīegende | geforlogen, forlogen |
| Imperative | ||
| Singular | forlīege | - |
| Plural | forlīegaþ | - |
| Inflected Infinitive | ||
| forlēogan | ||